Opis
Szałwie to cudownie aromatyczne rośliny, dlatego wiele z nich od niepamiętnych czasów używa się jako kadzideł. Najbardziej chyba znanym przykładem jest szałwia biała, której historia zastosowania sięga czasów azteckich. Jeśli lubicie jej zapach, serdecznie polecamy Wam inne gatunki, takie jak szałwia grecka, muszkatołowa, czy właśnie niebieska. Każdy gatunek posiada swój specyficzny, niepowtarzalny aromat (i według mnie każdy jest fenomenalny), w którym jednocześnie da się wyczuć coś, po czym można poznać, że to szałwia.
Szałwia niebieska (Salvia azurea) została tak nazwana ze względu na swoje urokliwe, intensywnie niebieskie kwiatki, które zdobią jej cienkie łodygi obsypane drobnymi listkami. Cała roślina sprawia wrażenie kruchej i drobnej, co dodaje jej jeszcze więcej uroku. Szałwię niebieską możemy spotkać rosnącą naturalnie na przeważającej części Ameryki Północnej, za wyjątkiem jej zachodniej strony. Poza tym jest chętnie sadzona w ogrodach i to nie tylko za swoje walory dekoracyjne, ale też dlatego, że przyciąga motyle, a czasami nawet kolibry.
Szałwia niebieska nazywana bywa zwyczajowo szałwią babci. Stanowi element kultury rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej i Środkowej. Indianie rozpalają pęki szałwii niebieskiej podczas rytuałów szamańskich, aby przyciągnąć czystą, pozytywną energię i oczyścić przestrzeń z energii negatywnej. Wierzą oni ponadto, że dym szałwii rozbudza wizje i wzmacnia połączenie z duchami magicznych roślin i grzybów.
